Naaktslakken

Naaktslakken behoren tot de weekdieren. Ze scheiden slijm uit waardoor ze over allerlei soorten oppervlakten kunnen kruipen zonder zich te bezeren.  Slakken hebben vele planten op hun menu staan en kunnen enorm veel vreten. Hierdoor zijn slakken niet geliefd bij (moes)tuinierders. In korte tijd zorgen naaktslakken voor veel schade in de tuin. Er zijn huisjesslakken en naaktslakken. De meeste soorten huisjesslakken eten dood organische materiaal en zijn daarom dus nuttig. Naaktslakken zorgen voor de meeste schade in tuinen en worden daarom hier beschreven. Lees meer over huisjesslakken en naaktslakken in de blog: Last van slakken in de tuin.

Naaktslakken herkennen

Naaktslakken zijn er in allerlei maten. Afhankelijk van de soort worden ze 3-15cm lang en kan de kleur variëren van zwart tot roodbruin, tot bruin. Slakken hebben een week lichaam zonder skelet. Hun ogen staan op tentakels die ze kunnen draaien en zo alles goed te kunnen zien. Doordat ze slijm uitscheiden laten ze een slijmspoor achter op tegels en bladeren. Hierdoor verraden ze hun aanwezigheid. De eitjes van naaktslakken zijn ronde, iets ovale gelei-achtige witte bolletjes welke in groepjes van 15-50 op beschutte plekjes liggen.

Schadebeeld van slakken

Naaktslakken leven 80% van hun tijd in de grond waar ze vreten aan  ondergrondse plantendelen. De overige 20% leeft de naaktslak boven de grond en vreten dan aan de bovengrondse plantendelen. Ze komen boven de grond op regenachtige dagen of 's avonds in de schemering, naaktslakken houden niet van zonlicht. Naaktslakken eten van de bladeren waardoor er grote gaten ontstaan. Stekjes en kiemend zaad worden compleet afgevreten waardoor deze plantjes niet kunnen uitgroeien. Daarbij vreten slakken ook de oogst van de moestuin op zoals aardbeien, munt en sla.

Levenscyclus van naaktslakken

De meeste slakkensoorten zijn tweeslachtig, ze hebben zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen. Bij de voortplanting bevruchten ze vaak elkaar waardoor de hoeveelheid slakken enorm kan toenemen. Ze leggen 1-3 keer per jaar eitjes, maximaal 500 eitjes per keer. De eitjes worden op beschutte, vochtige plekjes in groepjes van 15-50 gelegd. De eitjes komen snel uit wanneer de omstandigheden gunstig zijn. Als de omstandigheden ongunstig zijn (zoals droog of koud) kan het maanden duren voordat de eitjes uitkomen. Uit de eitjes komen kleine naaktslakken die naarmate ze ouder worden ook groter worden. Naaktslakken leven zo'n 9-12 maanden. Ze overwinteren in de grond. Zachte winters zorgen er voor dat meer slakken en eitjes de winter overleven dan bij een koude winter met strenge vorst. De kans op een naaktslakkenplaag is dan ook het grootst na een zachte winter.

Slakken biologisch bestrijden

Natuurlijke vijanden van de slak zijn o.a. vogels, kippen, egels, padden en kikkers en het insectparasitaire aaltje Phasmarhabditis californica (voorheen Phasmarhabditis hermaphrodita).

Aaltjes tegen slakken

Naaktslakken kunnen op effectieve en biologische wijze bestreden worden met het insectparasitaire aaltje (nematode) Phasmarhabditis californica. Dit aaltje, van 0,1 mm lang, is niet met het blote oog zichtbaar en leeft in de grond. De aaltjes gaan in de grond op zoek naar naaktslakken. Ze dringen de slak binnen en scheiden vervolgens een bacterie af. De slak wordt ziek, zal stoppen met vreten en zal uiteindelijk sterven en wordt voedsel voor de aaltjes. De aaltjes bestrijden alleen de naaktslak omdat deze met name in de grond leeft. Een huisjesslak gaat niet de grond in dus deze wordt daardoor dan ook niet bestreden. Insectparasitaire aaltjes zijn veilig voor mens, zoogdieren en het milieu.

Biologische slakkenkorrels

Biologische slakkenkorrels bevatten ijzer en een lokstof. Door het eten van de slakkenkorrels verliezen de slakken hun eetlust waarna ze zich terugtrekken en na enkele dagen zullen sterven. Slakkenkorrels bestrijden zowel de naaktslakken als de huisjesslakken. De korrels dienen na een regenbui opnieuw te worden gestrooid. Door regen spoelen de korrels namelijk uit.